Nie lubię poniedziałku, czyli post-holiday spleen leczony pyszną ice coffee ;)

Wbrew pozorom samolot, którym leciałam ani razu nie spadł do morza. Nie spadł też nigdzie na ląd. I oto po czterech kontrolach paszportowych, trzech startach, trzech lądowaniach, dwóch nadaniach bagażu, jednym zwiedzaniu lotniska Poznań Ławica oraz jednym zgubieniu bagażu, a także po czternastu dniach plażowania i czterech dniach depresji pourlopowej wracam do Was z całym nowym "bagażem" (nie, nie tym zgubionym, tylko całkiem nowym, świeżutkim) doświadczeń, wieloma wrażeniami do opowiedzenia oraz z kilkoma przeczytanymi książkami.

Polska, a szczególnie Kraków pożegnali nas mniej więcej tak:


Później już było "przezabawnie" - hala przylotów na lotnisku w Hurghadzie, żarty, krzyki oraz nieśmiertelne "open the taśma". Ale taśma się nie otworzyła, a za to w polu widzenia pojawił się uśmiechnięty Arab, który zasugerował nam udanie się do hotelu, gdyż nasze bagaże nie przyjechały (no bagatelka, osiemdziesięciu osobom!), raczej już nie przyjadą, może jutro, może w ogóle.
Nerwy, stres, niezażyte leki. A do tego trywialne marzenia o kąpieli, o szczoteczce do zębów, o własnej piżamie, o stroju kąpielowym. Nawet o tych książkach, które wahałam się czy zabrać i jednak zabrałam - do bagażu głównego.
Książki jednak do mnie dotarły. I ciuchy, buty, kosmetyki. I nawet moja pasta do zębów oraz pilnik do paznokci. Wszystko przyleciało niezawodną Lufthansą dnia następnego rano. Pytanie które jednak nasuwało się przez cały urlop: co jechało zamiast naszych bagaży?

(Nie sugerując nic - słyszeliście o dzisiejszym sukcesie wojsk koalicji, które wkroczyły do Trypolisu? A o polskich samolotach biorących udział w jakiś dziwnych libijskich misjach? Ciekawe, czy to przypadek, że Libia graniczy z Egiptem... ;))

A gdy już miałam wszystko co potrzebne już przez dwa bite tygodnie było o tak:


I tak:


Oraz tak:


Było też bardzo, bardzo czytelniczo. Poza gazetkami, które ktoś zakosił mi z plaży (polskimi gazetkami - więc któż mógłby je ukraść...) miałam jeszcze cały arsenał, który już praktycznie znacie:


Od góry:

1. "Weź moją duszę" Yrsa Sigurdardóttir
2. "Wbrew naturze" Antologia (różni autorzy)
3. "Umierający dandys" Mari Jungstedt
4. "Upadły anioł" Mari Jungstedt
5. "Dziewczyna, która pływała z delfinami" Sabina Berman
6. "Opowieści starego Kairu" Nadżib Mahfuz
7. "Taxi: Opowieści z kursów po Kairze" Chalid al-Chamisi

Wybór nie był przypadkowy - większość z tych pozycji otrzymałam do recenzji, trzy książki wzięłam z własnej biblioteczki. Każda z nich miała być lekka, przyjemna, idealna do odstresowania się, ale jak widzicie postanowiłam też czytać powieści "lokalne" - kraju do którego się wybrałam. Po części się to udało, po części nie bardzo. Z ciężkim sercem zabierałam czyściutkie, nowiutkie tomy na plażę, a przy moim prezencie imieninowym nie mogłam się przemóc, więc czytałam go jedynie wieczorami, do poduszki.

Przeczytałam podczas całych wakacji pięć pozycji, szóstą właśnie skończyłam przed chwilą, a siódmą odłożyłam "na potem". Możecie więc w najbliższych dniach spodziewać się natłoku recenzji, o ile oczywiście wena mnie całkowicie nie opuści. A mam nadzieję tak się absolutnie nie zdarzy ;) Pogoda wyraźnie wychodzi mi na przeciw - egipskie 33 stopnie przywędrowały nawet do grodu Kraka nad Wisłę, ale niestety aura nie ta sama, wilgotność niestety też nie, więc trzeba będzie się troszeczkę pomęczyć.

Ale przecież było już ciężko. Po czternastu dniach leżakowania wróciłam do 20-stopni i od razu zaczęłam cierpieć na niedobór słońca. Nie pomogło nieustanne leżenie w łóżku, ani pranie, sprzątanie, pisanie reklamacji, czytanie książek, załatwianie ważnych, zaległych formalności. Dopiero dzisiaj stanęłam na nogi po jakże miłym, już właściwie od dawna planowanym, spotkaniu z Kaś :)

Przyznam szczerze, iż dzięki pysznej kawie oraz bardzo barwnej, owocnej i niesamowicie ciekawej rozmowie nie tylko poczułam się zwarta i gotowa do jakiegokolwiek działania, ale przede wszystkim jakoś dziwnie zaczęłam mieć wrażenie, że z Kaś znamy się od lat :)
Tym bardziej wypad ten musimy powtórzyć! A Kasi z tego miejsca jeszcze raz dziękuję za miłe popołudnie!

I chociaż Kraków zawsze nastraja mnie pozytywnie to jednak w dalszym ciągu w myślach mam taki oto widok:


I mieć jeszcze będę jakiś czas. Kto wie? Może do piątego rejsu w okolice Zwrotnika Raka...

A Wy, Drodzy Czytelnicy, jakie widoki uzbieraliście podczas wakacji? Jakie książki służyły Wam za przyjaciela, towarzysza podróży i zarazem przewodnika?