All we need is... "Love Actually" reż. Richard Curtis

Z roku na rok coraz trudniej mi jest wprawić się w świąteczny nastrój. Paradoksalnie wszystkie girlandy, choinki, świecidełka i zapachy w sklepach, melodyjki, świąteczne ciężarówki Coca-coli w telewizji, pojawiające się miesiąc przed Bożym Narodzeniem, bardziej mnie denerwują niż nastrajają.
Będąc w opozycji do modelu Świąt prezentowanego w środkach masowego przekazu - komercyjnego, kiczowatego, pseudo-tradycyjnego - postanawiam trwać z kamienną twarzą, twardym sercem, głucha i ślepa na tę tandetę, jak tylko długo się da.
Konsekwencją tego jest niestety prawdziwa niemoc, jaka mnie nachodzi, parę dni przed świętowaniem. Sprawy nie ułatwia także coroczna odwilż, chlapa i tony szarych resztek pośniegowych. Na szczęście zwykle z pomocą przychodzi mi szeroko pojęta sztuka.

Razu pewnego podczas odkurzania biblioteczki natknęłam się na "Opowieść wigilijną" Dickensa i połknęłam ją w jeden przedświąteczny wieczór. Innym razem w sklepie wpadła mi w ręce płyta, będąca dodatkiem do gazety, z pięknymi pastorałkami (a wśród nich "Maleńka miłość" oraz "Kolęda dla nieobecnych"), które stworzyły niezapomniany klimat. W tym roku natomiast całkiem przypadkowo, przełączając programy telewizyjne, natknęłam się na początek pewnego filmu. I doznałam olśnienia. Był to mój ukochany film.

Pięć tygodni przed Bożym Narodzeniem niektórzy kupują świąteczne ozdoby. Inni przygotowują uszka z grzybami i zamrażają by zachowały świeżość do Wigilii. Są też tacy, którzy wybierają już świąteczną choinkę i ją ubierają.
Ale czasami zdarza się też tak, że pięć tygodni przed Gwiazdką samotnych ludzi dotyka niepokój. Nagle stary gwiazdor rocka postanawia wrócić na scenę i nagrywa remake swojego największego przeboju. Uroczy pisarz nakrywa swoją ukochaną na zdradzie (nie z byle kim, tylko z rodzonym bratem!) i ucieka ze złamanym sercem do Francji. Zaś John i Judy od początku przypadli sobie do gustu, chociaż poznali się w dosyć niecodziennych okolicznościach - na planie filmu pornograficznego. A David rozpoczyna nowe życie - przeprowadza się i obejmuje bardzo intratne stanowisko, lecz już pierwszego dnia, podczas poznawania nowych współpracowników spotyka uroczą i zarazem krnąbrną Natalie. Jednak czy premierowi Wielkiej Brytanii wypada chodzić na randki?
Pracujący w korporacjach wcale nie mają lepiej. Sarah walczy z nieśmiałością i ze swą ogromną miłością do biurowego kolegi - Karla. W tym samym czasie ich szef - Harry - przykładny mąż i ojciec, głupieje pod wpływem seksownej sekretarki Mii.

Pięć tygodni przed Świętami małżeństwa stają przed ogromną próbą. Karen - żona Harry'ego nawet nie podejrzewa, że cokolwiek może zakłócić ich rodzinną sielankę. Daniel natomiast - wdowiec i ojczym Sama - musi zmierzyć się ze swoją samotnością oraz nieszczęśliwą miłością nastoletniego pasierba, który za wszelką cenę próbuje zwrócić uwagę koleżanki ze szkoły.
Najszczęśliwszą osobą na świecie powinna za to być Juliet - świeżo upieczona mężatka, ale niestety martwi się tym, iż najlepszy przyjaciel jej męża - Mark - nie ukrywa swej niechęci do niej. Niestety całkowicie błędnie interpretuje dystans Marka i staje oko w oko z niezwykłym odkryciem.

W "Love Actually", poza mozaiką różnorodnych historii obracających się wokół miłości, mamy jeszcze przedświąteczny Londyn. Miasto pełne radości, świątecznej atmosfery, niezwykłych przygotowań. Miasto, w którym od Downing Street 10, po te mniej chlubne adresy londyńskie, wędruje prawdziwy duch świąt, napawając uczuciem i szczęściem wszystkich, których napotka na swej drodze.

Richard Curtis stworzył obraz kultowy. Chociaż wcześniejszego jego scenariusze - m.in. "Cztery wesela i pogrzeb" oraz "Nothing Hill" - też zachwycały to ten jest gromem z jasnego nieba. Zaskakuje od pierwszych chwil, od pierwszych słów i oczywiście od pierwszej piosenki - "Christmas is all around". Wzruszający, przejmujący, ale także bardzo zabawny, na wspomnienie którego wszyscy mimowolnie się uśmiechają. I ja się uśmiechałam oglądając "Love Actually" tuż przed Świętami. Bo przecież miłość jest wszędzie dookoła. Szczególnie w Święta Bożego Narodzenia.


Ocena: 6/6

Tym samym Święta rozpoczęłam i także zakończyłam wspaniałym, ciepłym filmem, który uwielbiam. Pomiędzy było także interesująco. Nie otrzymawszy żadnych książkowych prezentów (embargo nałożone przez moją rodzinę) samodzielnie sprezentowałam sobie kilka z okazji promocji w empiku.
Ale że wierzę w powiedzenie, iż jaka Wigilia taki cały Nowy Rok powinnam spodziewać się bardzo interesujących wydarzeń. Jeśli w moim przypadku ta przepowiednia się sprawdzi to nie tylko będę się notorycznie spóźniać (tak, spóźniłam się na kolację wigilijną), ale też będę dokładnie i mozolnie sprzątać dom, stroić się i szykować, a wszystko po to by być cudownie zaskakiwana i w efekcie szczęśliwa. Myślę, że się opłaca :)
A Wam jak minęły Święta?